گرافن یکی از موادی است که با گسترش فناوری نانو، کاربردهای بسیاری در سراسر جهان یافته است. با این حال شاید برای عده ای سوال باشد که تفاوت “گرافن” و “گرافن اکساید” در چیست. در این مقاله قصد داریم به این پرسش پاسخ بدهیم.
برای شناخت گرافن اکساید، ابتدا لازم است با گرافن آشنا شویم. (اگر با گرافن آشنا هستید، می توانید این بخش مقاله را نخوانید و مستقیما به بخش “گرافن اکسید چیست؟” بروید.)
به طور کلی می توان گرافن را یک صفحه تک لایه از اتم های کربن دانست. اتم های کربن در یک ساختار 6 ضلعی که شباهت زیادی به کندوهای عسل دارد، در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. در این ساختار هر اتم کربن با 3 اتم کربن دیگر پیوند کووالانسی برقرار کرده است.
اگر بتوانیم گرافیت را به لایه های بسیار بسیار نازک به قطر یک اتم برش دهیم، به گرافن دست خواهیم یافت.
اتم کربن در حالت عادی یک ماده چهارظرفیتی است. این به این معناست که در لایه ظرفیت آن 4 الکترون یافت می شود. از انجایی که در گرافن تنها 3 پیوند کووالانسی برقرار کرده است، یکی از این الکترون ها به صورت آزاد روی این صفخه گرافنی قرار دارد. این الکترون آزاد به گرافن خواص الکتریکی و حرارتی ویژه ای می دهد. گرافن ماده ای بسیار رساناست.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره گرافن، می توانید مقاله “گرافن چیست؟ کاربردها، روش سنتز” را نیز مطالعه فرمایید.
این ماده بدلیل خواص الکتریکی ویژه ای که دارد، کاربردهای بسیار فراوانی دارد. در ادامه به برخی از این کاربردها اشاره خواهد شد.
با گرافن آشنا شدیم. حال به سراغ تفاوت آن با گرافن اکساید می رویم.
گرافن اکساید در واقع همان صفحات دو بعدی گرافنی هستند که روی صفحاتش گروه های اکسیژنی وجود دارد. این ماده بدلیل به هم ریختن ساختار اصلی گرافن و وجود این گروه ها، خواص حرارتی و الکتریکی خوبی مانند گرافن ندارد. ولی بدلیل وجود گروه های اکسیژنی، توانایی برهمکنش بهتری با مواد دارد و می تواند در کاربردهای گوناگون دیگری مورد استفاده قرار گیرد.
معمولا گروه های متصل به گرافن اکساید، گروه های هیدروکسیل و اپوکسید هستند. این گروه ها به گرافن اکسید این امکان را می دهند که با پیوندهای کووالانسی این صفحات را به بسیاری از مواد و بویزه پلیمرها متصل کند. گرافن اکسید نسبت به گرافن از زیست سازگاری بهتری برخوردار است و می تواند در کاربردهای پزشکی نیز مورد استفاده قرار بگیرد.
البته می توان گرافن اکساید را احیا کرد و تا حدی خواص آن را باز گرداند.
گلیسیرین چیست؟ گلیسیرین که با نامهای (1,2,3-Trihydroxypropane، Glycerin ،Glycerol) نیز شناخته می شود، یک الکل قندی تری هیدروکسی است که دارای متابولیسم کربوهیدرات و لیپید است. دارای فرمول مولکولی ( C3H8O3 یا CH2OH-CHOH-CH2OH ) و جرم مولکولی 92.094 g/mol است. همچنین به دلیل داشتن پیوند هیدروژنی ( 3 گروه هیدروکسیل) با هر نسبتی با آب […]
اسید بوریک که به نام های دیگر نظیر اسید اورتوبوریک و هیدروژن بورات معرف است، یک اسید معدنی ضعیف با خاصیت ضدعفونیکنندگی است. اسید بوریک اولین بار توسط ویلهلم هومبرگ از واکنش بوراکس با اسید های معدنی تهیه شد و که عنوان sal sedativum Hombergi ( نمک آرام بخش هومبرگ) گرفت. فروش اسید بوریک ساختار […]
بالن یا فلاسک آزمایشگاهی یکی از لوازم بسیار پرکاربرد در آزمایشگاه هاست که در هر آزمایشگاهی لازم و ضروری است. شناخت انواع بالن آزمایشگاهی و دانستن کاربرد هرکدام، به استفاده بهتر در آزمایشگاه و انتخاب بالن مناسب، کمک خواهد کرد. در این مقاله با انواع بالن آزمایشگاهی و کاربرد هریک آشنا می شویم. بالن آزمایشگاهی […]
زمانی که اسید ضعیف و نمک آن یا باز ضعیف و نمک آن با هم مخلوط شوند، محلول بافر به وجود میآید که اصطلاحا به آن بافر گفته میشود. مهمترین خصوصیت محلولهای بافر این است که در صورت اضافه شدن مقدار کمی اسید یا باز قوی، PH محلول تغییری نمیکند. به عبارت دیگر میتوان گفت […]
سلام
ممنون خسته نباشید